นายวีระวัตร ฆะปัญญา
ผอ.กศน.อำเภอท่าวังผา

นายทินกร สวนทะ
ครูอาสาสมัครการศึกษานอกโรงเรียน
นางพชรพร เขื่อนจักร์
ครูศูนย์การเรียนชุมชนตำบลป่าคา
|
แหล่งเรียนรู้ตำบลป่าคา
วิถีชีวิตชาวไทยลื้อ บ้านหนองบัว
|
||||||||
|
บริเวณวัดหนองบัว
หมู่ที่ 5 ต.ป่าคา อ.ท่าวังผา
จ.น่าน
|
||||||||
|
บ้านหนองบัวเริ่มก่อตั้ง เมื่อ พ.ศ.2365 หรือประมาณ 150 ปี
สืบเชื้อสายไทลื้อมาจากแคว้นสิบสองปันนา มณฑณยูนาน สาธารณรัฐประชาชนจีน
อพยพมาแยกเป็น 2 พวก พวกที่ 1 ไปอยู่บ้านล้าหลวง
อ.เชียงคำ จ.พะเยา พวกที่ 2 มาอยู่บ้านหนองบัว โดยการนำของเจ้าหลวงเมืองหล้าผู้กล้าหาญ
และได้แผ่ขายเครือญาติไปยัง บ้านต้นฮ่าง ต.ป่าคา และบ้านดอนมูล ต.ศรีภูมิ
อ.ท่าวังผา และได้ตั้งหลักแหล่งในพื้นที่อุดมสมบูรณ์
พร้อมกับรักษาไว้ซึ่งขนมธรรมเนียมประเพณีจนถึงปัจจุบัน
ผ้าทอลายน้ำไหล
ผ้าทอลายน้ำไหลไทลื้อเริ่มทอกันครั้งแรกที่บ้านหนองบัว
อ.ท่าวังผา จ.น่าน เป็นศิลปะการทอผ้าด้วยมือ สาเหตุที่เรียกผ้าทอลายน้ำไหล
เพราะลวดลายที่อออกมามีลักษณะเหมือนลายน้ำไหล จึงเรียกว่าผ้าลายน้ำไหล
แต่ปัจจุบันได้คิดพลิกแพลงลวดลายต่างๆ เพิ่มขึ้นมาอีกมากมาย
และได้ขยายพื้นที่การทอผ้าเพิ่มขึ้นเป็นจำนวนมาก
แต่ยังคงเรียกชื่อเดิมว่าผ้าลายน้ำไหล ผ้าทอลายน้ำไหลจังหวัดน่าน
ปัจจุบันมีการทอลวดลายต่างๆ มากมาย เช่น ลายน้ำไหล
มีลักษณะเป็นคลื่นเหมือนขั้นบันไดมองดูเหมือนสายน้ำกำลังไหลเป็นทางยาว
นับว่าเป็นลายต้นแบบ และดั้งเดิม จึงเรียกลายน้ำไหล นอกจากนี้ ลายจรวด
เป็นการเพิ่มหยักในลายน้ำไหลเป็นลายที่มีลักษณะคล้ายจรวดกำลังพุ่ง หรือตอปิโด
ลายดอกไม้หรือลายแมงมุม
เมื่อนำผ้าลายน้ำไหลมาต่อกันมีจุดช่องว่างตรงกลางเติมเส้นลายขาเล็กๆ แยกออกรอบตัว
มองดูคล้ายดอกไม้หรือแมงมุม เรียกว่าลายดอกไม้หรือ ลายแมงมุม ลายปลาหมึก
มีลักษณะลวดลายคล้ายแมงมุม แต่ทิ้งหางยาวกว่าลายแมงมุม
สาหร่ายปรุงรส ตราสายใยบัว
ไก....เป็นสาหร่ายน้ำจืดสีเขียว สกุล Cladophora ชื่อพื้นเมืองมีหลายชื่อ
ได้แก่ ไกเหนียว ไกค้าง . ไกเปื้อย ,ไกต๊ะ , สาหร่ายไคร่ , ไกค่าวเตา มีสีเขียวเข้ม
ลักษณะยาวไม่แตกแขนง เนื้อฟู ความยาวประมาณ 2 เมตร
พบทางภาคเหนือของประเทศไทย โดยเฉพาะแถบแม่น้ำน่าน ในอำเภอท่าวังผา จังหวัดน่าน และ
แม่น้ำโขง อำเภอเชียงของ จังหวัดเชียงราย ซึ่งพบในช่วงฤดูหนาวจนถึงฤดูร้อน
เดือนพฤศจิกายนถึงเมษายนของทุกปี ทางคณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ และ
สถาบันเทคโนโลยีราชมงคลวิทยาเขตน่าน ได้นำไปทดลองวิจัย
ซึ่งพบว่ามีประโยชน์ต่อสุขภาพเป็นอย่างยิ่ง โดยให้โปรตีนสูงกว่าเนื้อปลา มีวิตามิน
และเกลือแร่ 18 ชนิด อีกทั้งมีสารต้านมะเร็งและกากใยอาหารสูง
แหล่งอนุรักษ์พันธุ์ปลาดอนแก้ว
เมื่อ
พ.ศ. 2531
มีการขยายหรือเพิ่มขึ้นของประชากรอย่างรวดเร็ว และมีอัตราการบริโภคอาหารจากแหล่งธรรมชาติในปริมาณที่มาก
ประชาชนส่วนหนึ่งมีการหาปลาโดยการใช้สารพิษใช้วัตถุระเบิด และกระทำทุกวิถีทางที่จะได้ปลามาบริโภคหรือจำหน่าย
ทำให้ปลาในแม่น้ำน่าน แม่น้ำสาขาน้อยใหญ่ มีปริมาณปลาลดลงจำนวนมาก
ปลาบางชนิดสูญพันธุ์ไปแล้ว จากเหตุผลดังกล่าว ทำให้เกิดแนวคิดที่จะแก้ไขปัญหา การมีส่วนร่วมของประชาชนบ้านดอนแก้ว
เริ่มทำการอนุรักษ์พันธุ์ปลา
พ่อสมาน ค่ายอาจเป็นบุคคลหนึ่งที่ร่วมอุดมการณ์ในการรณรงค์
เพื่อฟื้นฟูและอนุรักษ์พันธุ์สัตว์น้ำและแม่น้ำน่าน โดยเริ่มต้นที่ บ้านดอนแก้วเป็นแห่งแรกของจังหวัดน่าน
มีผู้ร่วมอุดมการณ์เป็นผู้อาวุโส ผู้นำหมู่บ้าน พระสงฆ์ หน่วยงานราชการในท้องถิ่น ครูและชาวบ้านดอนแก้วโดยการจัดตั้งเขตอภัยทานอนุรักษ์พันธุ์ปลาบ้านดอนแก้วขึ้นเมื่อปี
พ.ศ. 2531 กำหนดเขตหน้าวัดดอนแก้ว เป็นเขตอภัยทาน มีระยะทาง 120
เมตร โดยชาวบ้านจะนำเศษอาหารจากชาวบ้านและข้าวก้นบาตรพระมาให้ปลากิน
และได้กำหนดกฎ ระเบียบการอนุรักษ์ปลา หากมีคนละเมิดสิทธิ์จับปลาในเขต
|
||||||||
ลำดับที่
|
ชื่อ-สกุล
|
ตำแหน่ง
|
ระยะเวลาที่
ดำรงตำแหน่ง
|
1
|
นายวีระวัตร ฆะปัญญา
|
ผู้อำนวยการ
|
พ.ศ.2553 – ปัจจุบัน
|
2
|
นายทินกร สวนทะ
|
ครูอาสาฯ
|
พ.ศ.2549 – ปัจจุบัน
|
3
|
นางพชรพร เขื่อนจักร์
|
ครูศรช.ตำบล
|
พ.ศ.2555 – ปัจจุบัน
|